دهه کرامت یادآور اوج بندگى، مبارزه، هجرت و حاکمیت الهى
نامگذارى اول تا یازدهم ذیقعده یعنى فاصله میان ولادت فاطمه معصومه(س) و حضرت امام رضا(ع) جداى از آنکه یک کار ذوق و قریحهپسند مى باشد، ارائه نگاهى عمیقتر به نعمت بى بدیل هادیان الهى و تقویت ارتباطى همه جانبه با آنهاست که مى طلبد به صرف یک بزرگداشت و نامگذارى اکتفا نشود. اولین نکته در این مسیر، معنابخشیدن به جشن و شادى در مناسبتهاى مذهبى و موالید اهل بیت(ع) است که نباید صرفاً به شادى هایى همچون شادى در تولدها و جشنهاى معمولى گرایش یابد بلکه لازم است در عین یافتن و ارائه شیوههاى نو و یا بهره مندى صحیح و متناسب از شیوه هاى معمول به سمت شادى هاى عمیق و ماندگار همچون تقویت ایمان، اعمال صالحه، یا احیاء روحیه خدمت به بندگان خدا و رفع مشکلات نیازهاى آنها و... حرکت کرد.
نکته دوم به همه جانبه و عمیق نمودن نوع نگاه به شخصیت و عملکرد دو مولود بزرگوار این دهه و چرایى حضورشان در این مرز و بوم و آثار و برکات مستمر آن است که نه فقط جنبه هاى احساس فردى بلکه زمینه هاى گسترده اجتماعى و حتى سیاسى - حکومتى را نیز در بر مى گیرد. ذیلاً به گونهاى مختصر به این دو مقوله مى پردازیم.
الف - ارائه الگوى صحیح شادى
شادى و ابراز آن با توجه به آنکه مجموعه اى از هیجانات و احساسات رهاشده در فرد و جامعه قرین مى شود، امریست که به طورحتم لازم است از قبل تعریف و تدبیر گردد. از یکسو ضرورت شادى و نشاط بر کسى پوشیده نیست و از سوى دیگر بسیارى از رفتارهایى که به عنوان بروز شادى مشاهده مى شود با حقوق سایرین و شأن و منزلت انسانى خود شخص و دیگران در تعارض است. رفتارهاى ناهنجار و ضدارزشى دینى از اختلاط بین نامحرمان و رقص و مصرف مشروبات الکلى و یا مزاحمتهاى عمومى گرفته تا برخى انواع دستزدنها و یا موسیقى ها و یا سبک مداحى ها که جشنهاى مذهبى را به مجالس لهو و لعب شبیه مى سازد، از این دست رفتارهاى ناصحیح تلقى مى گردد. این موضوع یکى از دغدغه هاى مهم دلسوزان اسلام و انقلاب است که اینگونه رفتارها فرصت بى بدیل اینگونه جشنها را کم تأثیر و یا حتى مشحونى از آثار مخرب مى سازد. برنامه هاى صدا و سیما در اینگونه مناسبتها و یا حتى نحوه اجراى جشنهاى متداول عروسى نیز از همیندست دلمشغولى ها محسوب مى شود.
این از یکسو و از سوى دیگر، افراطها و کجسلیقگى هایى است که آن نیز به نوبه خود از بلبشو و بى انضباطى جشنها در جامعه دینى و انقلابى ما حکایت مى کند که برخى از این افراطها در صبغه عزادارى دادن به جشنهاى اهل بیت بروز نموده است. در این زمینه مقام معظم رهبرى در روز ولادت حضرت زهرا(س) (11/2/92) در جمع مداحان فرمودند: «بارها به مداحان اعتراض کرده ام که جلسه جشن مولودى را به مجلس عزادارى تبدیل نکنید، هر چیز به جاى خودش، بنده طرفدار روضه خوانى ام و خود من هم روضه خوانم اما اینطور نیست که در مجلس مولودى خوانى ائمه هم حتماً باید یک روضه اى خوانده شود. نگذارید وانمود شود که عواطفى که مردم نسبت به ائمه دارند در گریه و عزادارى منحصر است، عزادارى به جاى خود، مدیحه و مولودى خوانى و شادى هم به جاى خود، اینها را نباید با هم مخلوط کرد.»
بنا بر آنچه ذکر شد، چند نکته در زمینه اینگونه شادى ها لازم است مورد توجه قرار گیرد:
1. اصل وجود شادى و نشاط و شادابى؛
2. سالم بودن و دوربودن از تناسب با مجالس پوچ و بى محتوا و مجالس لهو و لعب؛
3. توجه به اصل موضوع و درسهایى که از آن مناسبت لازم است مورد توجه قرار گیرد؛
4. توجه به شادى هاى ماندگار که از طریق تقویت جنبه هاى اعتقادى، اخلاقى و رفتارى قابل تحقق است.
در خصوص مورد چهارم لازم است بر اساس آیات و روایات و کتابهاى متینى که در این خصوص نوشته شده (از جمله کتاب شادى در آیات و روایات، نوشته حجت الاسلام والمسلمین محمدى رى شهرى)، جامعه به سمت و سوى آنچه که شادى واقعى فردى (همچون ایمان، توجه به خدا، دل نبستن به دنیا، نداشتن کینه و حسد؛ و اعمال عبادى همچون روزه و نماز و غسل و نظافت و...) و شادى اجتماعى (همچون خدمت به بندگان خدا و رفع مشکلات و نیازهاى آنها، تغافل نسبت به خطاهاى اتفاقى دیگران، گرهگشایى، صله ارحام و دیدار برادران ایمانى، انس با نیکان، شوخى و خوشرویى و...) سوق داده شود.
ب - تعمیق و گسترش ارتباط با موضوع و مسمّى
یکى از آفتهاى رایج در جوامع آن است که در مراسم جشن (و یا حتى عزادارى) در بعضى موارد، خود جشن (و یا عزا) به خودى خود موضوعیت پیدا مى کند و اصل موضوع به فراموشى و یا کمرنگى دچار مى شود.
نباید فراموش شود که این همه اصرار بر بزرگداشت این مناسبتها، هدف مهمى در پى دارد و آن مطرح شدن آن مناسبتهاى مهم و تأثیرگذار و ماندگارشدن و زندهماندن آنهاست.
در خصوص «دهه کرامت» برخى نکات مهم قابل توجه در این مناسبت را مى توان اینگونه برشمرد:
- جایگاه رهبران الهى؛
- اوج مقام بندگى که مرد و زن را شامل مى شود؛
- دوره سراسر مبارزه زندگانى اهل بیت بهخصوص زمان امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) و ویژگى هاى آن دوران؛
- نعمت آمدن این دو بزرگوار به ایران و برکات وجود قبور آنان در این مملکت؛
- بعد سیاسى امامت و حکومت و نحوه برخورد امامان با این موضوع؛
- نضج و شکلگیرى تشیع و حوزههاى علمى آن بر گرد قبور این برگزیدگان الهى؛
- روز دختر و مقولههایى چون عدم امکان ازدواج؛
- جایگاه زن و نقش ویژه متناسب با عفت و حیا و احکام ویژه بانوان؛
- دامنه شفاعت و ارتباط آن با هدایت با توجه به جایگاهى که براى حضرت معصومه(س) در این زمینه بیان شده؛
- تأثیر توحیدى و تطهیرى و تزکیهاى قبور اهل بیت و زیارت.
اینها و امثال این موارد، پیامهاى سودمندى است که مى توان از توجه همهجانبه به این دهه برداشت و جامعه را بدانها رهنمون شد. جالب آنکه عناوینى که در سال جارى از سوى شوراى مرکزى هماهنگى بزرگداشت این دهه اعلام شده، این پیامها را به نوعى در بر دارند که اجمال این عناوین چنین است: فاطمه معصومه(س) الگوى مجاهدت و کرامت بانوان؛ کریمه اهل بیت، الهامبخش زندگى مؤمنانه؛ شهر مقدس قم، مبدأ و مقصد منادیان کرامت؛ ایران اسلامى مرهون الطاف خاندان محمدى(ص)؛ احمدبن موسى (شاهچراغ) مأمن امامزادگان، پیامآوران محبت و مودت؛ کرامت اسلامى پرتوى از سبک زندگى اهل بیت؛ عالم آل محمد(ص) مدافع آیین احمدى(ص)؛ ولایتپذیرى، نشان افتخار؛ آستان قدس رضوى، پایتخت معنوى ایران اسلامى.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم
برچسب ها : امام رضا علیه السلام , دهه کرامت گرامی باد , ارائه الگوى صحیح شادى , تعمیق و گسترش ارتباط , حضرت معصومه سلام الله علیها ,