دهه کرامت یادآور اوج بندگى، مبارزه، هجرت و حاکمیت الهى‏

دهه کرامت

 

نامگذارى اول تا یازدهم ذیقعده یعنى فاصله میان ولادت فاطمه معصومه(س) و حضرت امام رضا(ع) جداى از آن‏که یک کار ذوق و قریحه‏ پسند مى‏ باشد، ارائه نگاهى عمیق‏تر به نعمت بى ‏بدیل هادیان الهى و تقویت ارتباطى همه‏جانبه با آنهاست.
الف - ارائه الگوى صحیح شادى‏
ب - تعمیق و گسترش ارتباط با موضوع و مسمّى‏





 نامگذارى اول تا یازدهم ذیقعده یعنى فاصله میان ولادت فاطمه معصومه(س) و حضرت امام رضا(ع) جداى از آن‏که یک کار ذوق و قریحه‏پسند مى ‏باشد، ارائه نگاهى عمیق‏تر به نعمت بى ‏بدیل هادیان الهى و تقویت ارتباطى همه ‏جانبه با آنهاست که مى‏ طلبد به صرف یک بزرگداشت و نامگذارى اکتفا نشود. اولین نکته در این مسیر، معنابخشیدن به جشن و شادى در مناسبتهاى مذهبى و موالید اهل بیت(ع) است که نباید صرفاً به شادى ‏هایى همچون شادى در تولدها و جشن‏هاى معمولى گرایش یابد بلکه لازم است در عین یافتن و ارائه شیوه‏هاى نو و یا بهره‏ مندى صحیح و متناسب از شیوه ‏هاى معمول به سمت شادى ‏هاى عمیق و ماندگار همچون تقویت ایمان، اعمال صالحه، یا احیاء روحیه خدمت به بندگان خدا و رفع مشکلات نیازهاى آن‏ها و... حرکت کرد.

نکته دوم به همه‏ جانبه و عمیق‏ نمودن نوع نگاه به شخصیت و عملکرد دو مولود بزرگوار این دهه و چرایى حضورشان در این مرز و بوم و آثار و برکات مستمر آن است که نه فقط جنبه‏ هاى احساس فردى بلکه زمینه‏ هاى گسترده اجتماعى و حتى سیاسى - حکومتى را نیز در بر مى‏ گیرد. ذیلاً به گونه‏اى مختصر به این دو مقوله مى ‏پردازیم.

الف - ارائه الگوى صحیح شادى‏
شادى و ابراز آن با توجه به آن‏که مجموعه‏ اى از هیجانات و احساسات رهاشده در فرد و جامعه قرین مى‏ شود، امریست که به‏ طورحتم لازم است از قبل تعریف و تدبیر گردد. از یک‏سو ضرورت شادى و نشاط بر کسى پوشیده نیست و از سوى دیگر بسیارى از رفتارهایى که به‏ عنوان بروز شادى مشاهده مى‏ شود با حقوق سایرین و شأن و منزلت انسانى خود شخص و دیگران در تعارض است. رفتارهاى ناهنجار و ضدارزشى دینى از اختلاط بین نامحرمان و رقص و مصرف مشروبات الکلى و یا مزاحمت‏هاى عمومى گرفته تا برخى انواع دست‏زدن‏ها و یا موسیقى ‏ها و یا سبک مداحى‏ ها که جشن‏هاى مذهبى را به مجالس لهو و لعب شبیه مى ‏سازد، از این دست رفتارهاى ناصحیح تلقى مى‏ گردد. این موضوع یکى از دغدغه‏ هاى مهم دلسوزان اسلام و انقلاب است که این‏گونه رفتارها فرصت بى ‏بدیل این‏گونه جشن‏ها را کم‏ تأثیر و یا حتى مشحونى از آثار مخرب مى ‏سازد. برنامه ‏هاى صدا و سیما در این‏گونه مناسبتها و یا حتى نحوه اجراى جشن‏هاى متداول عروسى نیز از همین‏دست دلمشغولى ‏ها محسوب مى ‏شود.
این از یک‏سو و از سوى دیگر، افراطها و کج‏سلیقگى ‏هایى است که آن نیز به نوبه خود از بلبشو و بى ‏انضباطى جشن‏ها در جامعه دینى و انقلابى ما حکایت مى ‏کند که برخى از این افراطها در صبغه عزادارى ‏دادن به جشن‏هاى اهل بیت بروز نموده است. در این زمینه مقام معظم رهبرى در روز ولادت حضرت زهرا(س) (11/2/92) در جمع مداحان فرمودند: «بارها به مداحان اعتراض کرده ‏ام که جلسه جشن مولودى را به مجلس عزادارى تبدیل نکنید، هر چیز به جاى خودش، بنده طرفدار روضه‏ خوانى ‏ام و خود من هم روضه‏ خوانم اما این‏طور نیست که در مجلس مولودى ‏خوانى ائمه هم حتماً باید یک روضه‏ اى خوانده شود. نگذارید وانمود شود که عواطفى که مردم نسبت به ائمه دارند در گریه و عزادارى منحصر است، عزادارى به‏ جاى خود، مدیحه و مولودى‏ خوانى و شادى هم به‏ جاى خود، این‏ها را نباید با هم مخلوط کرد.»
بنا بر آنچه ذکر شد، چند نکته در زمینه این‏گونه شادى ‏ها لازم است مورد توجه قرار گیرد:
1. اصل وجود شادى و نشاط و شادابى؛

دهه کرامت 2. سالم‏ بودن و دوربودن از تناسب با مجالس پوچ و بى ‏محتوا و مجالس لهو و لعب؛
3. توجه به اصل موضوع و درسهایى که از آن مناسبت لازم است مورد توجه قرار گیرد؛
4. توجه به شادى ‏هاى ماندگار که از طریق تقویت جنبه ‏هاى اعتقادى، اخلاقى و رفتارى قابل تحقق است.
در خصوص مورد چهارم لازم است بر اساس آیات و روایات و کتابهاى متینى که در این خصوص نوشته شده (از جمله کتاب شادى در آیات و روایات، نوشته حجت ‏الاسلام والمسلمین محمدى رى ‏شهرى)، جامعه به سمت و سوى آنچه که شادى واقعى فردى (همچون ایمان، توجه به خدا، دل نبستن به دنیا، نداشتن کینه و حسد؛ و اعمال عبادى همچون روزه و نماز و غسل و نظافت و...) و شادى اجتماعى (همچون خدمت به بندگان خدا و رفع مشکلات و نیازهاى آن‏ها، تغافل نسبت به خطاهاى اتفاقى دیگران، گره‏گشایى، صله ارحام و دیدار برادران ایمانى، انس با نیکان، شوخى و خوشرویى و...) سوق داده شود.


ب - تعمیق و گسترش ارتباط با موضوع و مسمّى‏
یکى از آفتهاى رایج در جوامع آن است که در مراسم جشن (و یا حتى عزادارى) در بعضى موارد، خود جشن (و یا عزا) به‏ خودى‏ خود موضوعیت پیدا مى‏ کند و اصل موضوع به فراموشى و یا کم‏رنگى دچار مى ‏شود.
نباید فراموش شود که این همه اصرار بر بزرگداشت این مناسبتها، هدف مهمى در پى دارد و آن مطرح‏ شدن آن مناسبتهاى مهم و تأثیرگذار و ماندگارشدن و زنده‏ماندن آنهاست.
در خصوص «دهه کرامت» برخى نکات مهم قابل توجه در این مناسبت را مى‏ توان این‏گونه برشمرد:
- جایگاه رهبران الهى؛
- اوج مقام بندگى که مرد و زن را شامل مى ‏شود؛
- دوره سراسر مبارزه زندگانى اهل بیت به‏خصوص زمان امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) و ویژگى ‏هاى آن دوران؛
- نعمت آمدن این دو بزرگوار به ایران و برکات وجود قبور آنان در این مملکت؛
- بعد سیاسى امامت و حکومت و نحوه برخورد امامان با این موضوع؛
- نضج و شکل‏گیرى تشیع و حوزه‏هاى علمى آن بر گرد قبور این برگزیدگان الهى؛
- روز دختر و مقوله‏هایى چون عدم امکان ازدواج؛
- جایگاه زن و نقش ویژه متناسب با عفت و حیا و احکام ویژه بانوان؛
- دامنه شفاعت و ارتباط آن با هدایت با توجه به جایگاهى که براى حضرت معصومه(س) در این زمینه بیان شده؛
- تأثیر توحیدى و تطهیرى و تزکیه‏اى قبور اهل بیت و زیارت.
این‏ها و امثال این موارد، پیامهاى سودمندى است که مى ‏توان از توجه همه‏جانبه به این دهه برداشت و جامعه را بدانها رهنمون شد. جالب آن‏که عناوینى که در سال جارى از سوى شوراى مرکزى هماهنگى بزرگداشت این دهه اعلام شده، این پیام‏ها را به‏ نوعى در بر دارند که اجمال این عناوین چنین است: فاطمه معصومه(س) الگوى مجاهدت و کرامت بانوان؛ کریمه اهل بیت، الهام‏بخش زندگى مؤمنانه؛ شهر مقدس قم، مبدأ و مقصد منادیان کرامت؛ ایران اسلامى مرهون الطاف خاندان محمدى(ص)؛ احمدبن موسى (شاهچراغ) مأمن امامزادگان، پیام‏آوران محبت و مودت؛ کرامت اسلامى پرتوى از سبک زندگى اهل بیت؛ عالم آل محمد(ص) مدافع آیین احمدى(ص)؛ ولایت‏پذیرى، نشان افتخار؛ آستان قدس رضوى، پایتخت معنوى ایران اسلامى.
انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم





برچسب ها : امام رضا علیه السلام  , دهه کرامت گرامی باد  , ارائه الگوى صحیح شادى‏  , تعمیق و گسترش ارتباط‏  , حضرت معصومه سلام الله علیها  ,